Telefoon en de pijnarts

Hey

Gistermorgen had ik therapie bij Janneke ben zoals gewoonlijk eerst de zaal ingegaan voor mijn oefeningen helaas heb ik op dit moment veel last van mijn armen maar ja dat lijf leeft toch zijn eigen leven. Janneke heeft mijn voeten door bewogen maar ook mijn achillespezen weer eens goed opgerekt (dat is altijd heel leuk) en verder heeft ze met de lymfedrainage mijn hals, buik en beide armen gedaan waarbij ik merkte dat mijn arm soms helemaal verstijfde. Gelukkig weet ik ondertussen hoe ik me moet ontspannen dus ja dan komt het allemaal wel weer goed en daarna met de taxi weer naar huis, het was wel een hele toer om in de taxi te komen want ik had mijn elektrische rolstoel mee. Eenmaal thuis stond de verzorging voor mijn neus om mijn beide onderbenen te zwachtelen dat was weer voor het eerst in een hele lange tijd en dat had te maken met de wondjes op mijn tenen die zijn gelukkig allemaal dicht.

Na het zwachtelen ben ik maar op de bank gaan liggen ik was eigenlijk wel heel moe maar ze zouden gistermiddag mijn mobiel komen terug brengen dus ik had zoiets ja dan heeft naar bed gaan zin. Uiteindelijk kreeg ik rond een uur of 3 te horen dat ze waren vergeten om mijn mobiel mee te geven aan de chauffeur en dat hoorde ik alleen omdat ik zelf belde om naar een indicatie te vragen. Ik was op zich heel boos maar had ook zoets van ja waar mensen werken worden ook fouten gemaakt dus ik had zoiets dan maar een nieuwe afspraak en dat bleek dus een probleem. De eerste plek die ze hadden is vrijdagmiddag tussen 14:00 en 18:00 uur nou ja dat is dan maar weer zo kan er toch niks aan veranderen ook al baal ik behoorlijk.

Vanmorgen had ik behoorlijk wat moeite om mijn bed uit te komen maar ook was ik behoorlijk gespannen over mijn bezoek aan de nieuwe pijnarts dat vandaag op de planning staat. Eenmaal uit mijn bed heb ik eerst een afspraak gemaakt met de huisarts om te laten kijken naar 2 plekjes op mijn linkse arm want ik was eigenlijk heel bang dat het wederom om moedervlekken ging die aan het veranderen waren. Gelukkig bleek dat niet het geval waarschijnlijk heb ik me gestoten  daarnaast heb ik waarschijnlijk 's nachts liggen krabben en het dus open gekrabd.

Het bezoek aan de nieuwe pijnarts heeft eigenlijk heel erg weinig opgeleverd want ook hij had geen idee wat hij ermee aan moest maar wat er nu wel is dat de huisarts een soort back-up heeft voor de dystrofie. Hij vindt dat ik teveel medicijnen slik, dat ik te weinig beweeg en dat ik eigenlijk zou moeten gaan zwemmen over dat zwemmen heb ik meteen aangegeven dat mijn huid helemaal paars word dus dat wordt het niet. Daarnaast vind ik dat ik met mijn oefeningen en het lopen wat ik thuis doe genoeg beweeg want als ik meer ga lopen krijg ik last van oedeem in mijn benen maar ook behoorlijk wat meer pijn dus dat is me niet waard. Over mijn medicijnen deel ik wel zijn mening dus we hebben besloten om wat te gaan minderen maar dat moet over een periode van tijd want anders ga je je heel beroerd voelen en dat is ook weer niet de bedoeling. Verder heb ik niet echt het gevoel dat ik er iets aan heb gehad maar dan weten we dat ook weer want volgens de pijnarts wist ik er meer van dan de meeste pijnartsen daar heb ik allen niet veel aan. Ik ben dan ook niet van plan om nog een keertje terug te gaan want dat is niet alleen zonde van mijn tijd maar ook kan ik me de stress besparen door niet meer te gaan. Ik ben namelijk degene die op dit moment met de pijn zit.

Morgen heb ik therapie bij Rens die gaat mijn rug doen want mijn voeten zitten nog lekker gezwachteld en donderdag staat er lekker niks op de planning dus dan kan ik op mijn gemak even bij kletsen via de telefoon met een goede vriendin van mij. Vrijdag weer therapie bij Janneke, komt mijn mobiel (hopelijk) en komen de kinderen voor het weekend.

Groetjes