Tijdbom

Hoe leef je met een tikkende tijdbom???? Ik probeer daar al een tijdje achter te komen om te zien en horen hoe andere dat doen want ik heb geen idee. Ik gebruik mijn humor om er mee om te gaan, soms kruipt het in hoofd en heb ik zoiets van oké hoe ga ik dat doen. Hoe zorg je ervoor dat het leven leuk blijft voor mezelf en mensen om me heen weten dat elke dag de dag kan zijn dat ik aan de dialyse moet.

Ik heb daar gesprekken over gevoerd met mensen die op welke manier dan ook leven met een tikkende tijdbom. De ene zegt haal alles uit het leven, de andere zegt geniet van je familie en vrienden en weer andere zeggen geniet van de kleine dingen van de dag. Nou ik ben tot de conclusie gekomen dat het van allemaal wat is, maar soms ben ik ineens bang van wat als ik ineens aan de dialyse moet, wat als de dialyse niet werkt, maar vooral wat als ik het niet trek de dialyse????

Mag ik er dan uit stappen? Heb ik dat recht? Of moet ik voor mijn omgeving zolang mogelijk doorgaan met alles ook al is de kwaliteit van leven niet meer te waarborgen? Op deze vragen heb ik geen antwoord ik weet ook niet of ik ooit een antwoord zal vinden wat ik wel weet is dat ik heel duidelijk moet zijn. Duidelijk naar mezelf, mijn familie, mijn vrienden en mijn artsen die me begeleiden in dit proces. Dat is het namelijk een proces waarbij je iedere keer kijkt hoe is dit voor mij, hoe voel ik me en vooral wil ik dit nog wel.

Een ding is zeker de beslissingen liggen bij mij en bij niemand anders en daarnaast weet ik ook dat als ik stop met de dialyse het einde snel in zicht zal komen. Tot die tijd leef ik met de dag, geniet ik van alles om me heen maar merk ik ook dat kleine dingen me sneller opvallen dan eerst. Mijn psycholoog heeft me geleerd dat opkomen voor wat ik wel en niet wil niet hetzelfde is al egoïstisch zijn, want niemand staat in mijn schoenen en dat is maar goed ook. Het loopt erg ongemakkelijk als er naast mijn voeten nog een paar voeten in mijn schoenen zouden zitten🤣🤣🤣

Groetjes