Hey
Gisteravond zat ik in mijn rolstoel tv te kijken samen met mijn moeder die gezellig op visite was en ineens schoten er twee tenen van mijn linkse voet in de kramp dat betrof mijn grote teen en de teen die ernaast zit. Het was zo erg dat ik ze op geen enkele manier bewegen kon en dat zelfs het lopen niet ging want ik kon niet eens op mijn voet staan. De kramp heeft ongeveer een 3 kwartier geduurd maar daarmee was ik nog niet klaar want nadat ik mijn tenen kon bewegen schoot de kramp in mijn linkse kuit. Nou heb ik gelukkig van Janneke geleerd hoe ik die kramp eruit kan krijgen maar ondanks ik dat op dat moment ook wel voor elkaar kreeg heeft het wel de hele nacht nog lopen vervelen.
Ook vanmorgen onder de douche schoten ze voor de 2e keer zo erg in kramp dat ik ze niet meer kon bewegen het ergste is dat het enorm pijnlijk is maar het is wederom een andere soort pijn. Daarnaast is de huid zo strak gespannen dat je het gevoel hebt dat die elk moment kan klappen en ik dacht eigenlijk wel dat ik alle soorten krampen had gehad en dus ook die pijn wel kende. Helaas was dat niet zo deze pijn is echt met niks te beschrijven over het algemeen kan ik sommige pijnen wel beschrijven maar deze absoluut niet.
Op dit moment is het nog steeds moeilijk om die 2 tenen van mijn linkse voet te bewegen omdat ze heel erg stijf zijn maar ook zit er een stukje angst zo van als ik ze beweeg schieten ze weer in de kramp en juist dat is wat je wil voorkomen. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe dat morgen zal gaan tijdens de therapie maar eigenlijk hoop ik dat ik dit nooit meer hoef mee te maken. Verder heeft het weekend mijn rechtse scheenbeen voor het eerst een schok gekregen en ik kan je vertellen dat is ook een heel apart gevoel. Bij "normale" schokken schiet een arm of hand (weinig last van schokken in benen) van links naar rechts maar een schok in je scheenbeen laat je been niet alleen naar rechts of links klappen maar ook omhoog.
Helaas merk ik dat ik steeds meer last krijg van schokken maar ook van het spontaan verkrampen van ledematen daardoor wordt het leven er niet makkelijker op maar ja daar vindt je ook je weg wel weer in want ik zal de dystrofie niet laten winnen wat voor trucs die ook met me uithaalt.
Groetjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten